Hoe werden kinderen vroeger opgevoed? Hoe worden kinderen in andere landen opgevoed? En wat is volgens wetenschappelijk onderzoek de beste manier om een kind groot te brengen? Die vragen stelde René van der Veer, bijzonder hoogleraar in de geschiedenis van de pedagogiek aan de Leidse Universiteit, zich de afgelopen jaren.
Hij bestudeerde adviezen op het gebied van slapen, huilen, voeding en zindelijkheid. Van een deel van zijn bevindingen deed hij verslag in zijn boek Opvoeden door beginners: Zin en onzin van opvoedingsadvies dat eerder dit jaar verscheen. ‘Ik verwachtte alleen verstandige raad tegen te komen, omdat het om adviezen aan ouders van zeer jonge kinderen over alledaagse situaties ging.’
Maar dat was niet het geval. ‘Of je nu kijkt naar televisieprogramma’s, websites bezoekt of adviesboeken aanschaft of luistert naar de deskundigen op het consultatiebureau, steeds tref je een mengeling van verstandige, willekeurige en doldwaze adviezen.’
Worstelen met inslapen
Als voorbeeld noemt Van der Veer de veelvoud aan adviezen die er zijn over het laten inslapen van baby’s, wat voor veel ouders een probleem is waar ze mee worstelen. ‘De algemene norm is dat je een baby wakker in zijn bed moet leggen. Op die manier zou je zijn zelfstandigheid, die deskundigen heel belangrijk vinden, bevorderen.’ De baby uit bed nemen als hij huilt mag niet, omdat dat een verkeerd signaal zou geven.
Maar Van der Veer ontdekte dat er ook deskundigen zijn die een heel ander advies geven. ‘Zij vinden dat baby’s ook bij hun ouders kunnen slapen. Dat samen slapen zou zelfs voordelen hebben. Het zou borstvoeding vergemakkelijken, inslaap- of doorslaapproblemen en ook wiegendood voorkomen.’
Om te kunnen bepalen wie er nou gelijk heeft, wat het beste is voor een kind, bestudeerde de hoogleraar wetenschappelijk onderzoek. Voor beide adviezen vond hij geen overtuigend bewijs. ‘Wel is het samen slapen in de rest van de wereld heel gewoon, waardoor je kunt zeggen dat de adviezen over slapen cultuurbepaald zijn.’
Hij bestudeerde adviezen op het gebied van slapen, huilen, voeding en zindelijkheid. Van een deel van zijn bevindingen deed hij verslag in zijn boek Opvoeden door beginners: Zin en onzin van opvoedingsadvies dat eerder dit jaar verscheen. ‘Ik verwachtte alleen verstandige raad tegen te komen, omdat het om adviezen aan ouders van zeer jonge kinderen over alledaagse situaties ging.’
Maar dat was niet het geval. ‘Of je nu kijkt naar televisieprogramma’s, websites bezoekt of adviesboeken aanschaft of luistert naar de deskundigen op het consultatiebureau, steeds tref je een mengeling van verstandige, willekeurige en doldwaze adviezen.’
Worstelen met inslapen
Als voorbeeld noemt Van der Veer de veelvoud aan adviezen die er zijn over het laten inslapen van baby’s, wat voor veel ouders een probleem is waar ze mee worstelen. ‘De algemene norm is dat je een baby wakker in zijn bed moet leggen. Op die manier zou je zijn zelfstandigheid, die deskundigen heel belangrijk vinden, bevorderen.’ De baby uit bed nemen als hij huilt mag niet, omdat dat een verkeerd signaal zou geven.
Maar Van der Veer ontdekte dat er ook deskundigen zijn die een heel ander advies geven. ‘Zij vinden dat baby’s ook bij hun ouders kunnen slapen. Dat samen slapen zou zelfs voordelen hebben. Het zou borstvoeding vergemakkelijken, inslaap- of doorslaapproblemen en ook wiegendood voorkomen.’
Om te kunnen bepalen wie er nou gelijk heeft, wat het beste is voor een kind, bestudeerde de hoogleraar wetenschappelijk onderzoek. Voor beide adviezen vond hij geen overtuigend bewijs. ‘Wel is het samen slapen in de rest van de wereld heel gewoon, waardoor je kunt zeggen dat de adviezen over slapen cultuurbepaald zijn.’
Lees verder in KIDDO 5 2011 vanaf pagina 8.
Neem een abonnement.
