Levensloop

Emmi Pikler werd als enig kind geboren in een Weens gezin. Haar moeder werkte in een kleuterschool, haar vader was een Hongaarse handwerker. Vrij jong verhuisde ze met haar ouders naar Boedapest, Hongarije. Toen Emmi twaalf werd, stierf haar moeder. Later keerde ze terug naar Wenen om geneeskunde te studeren, daarna specialiseerde ze zich in de kindergeneeskunde. Ze trouwde met György Pikler en toen ze samen een dochter kregen, wilden ze haar volledige bewegingsvrijheid geven en de ontwikkeling geduldig volgen. Wat Pikler bij haar dochter observeerde, was een bevestiging van haar idee dat spontane ontwikkeling beter is. Het gezin verhuisde terug naar Boedapest en Pikler begon als kinderarts te ijveren voor deze natuurlijke ontwikkeling van kinderen. Ze gaf hierover lezingen, begeleidde gezinnen en schreef in 1940 haar eerste boek voor ouders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kreeg haar gezin het moeilijk: Piklers echtgenoot werd vervolgd om politieke redenen én ze waren Joods. Ze overleefden de oorlog dankzij de ouders van de kinderen die Pikler met haar ontwikkelingsmethode ondersteunde. Na de oorlog kreeg Pikler nog twee kinderen en in 1946 zette ze een weeshuis op voor 0- tot 3-jarigen, het Lóczy-instituut (genoemd naar de straat waarin het gevestigd was). Ze was overtuigd dat ook in een tehuis baby’s en peuters zo verzorgd kunnen worden dat ze zich optimaal kunnen hechten en ontwikkelen. Ze leidde haar medewerkers zelf op, deed onderzoek en het tehuis werd het Emmi Pikler Nationaal Methodologisch Instituut voor Kindertehuizen in Hongarije. Ze bleef de directrice tot 1979. Vijf jaar later stierf ze na een korte maar zware ziekte.

Theorie en visie

Mede door de ervaring met haar eerste dochter wist Pikler dat je kinderen niet hoeft aan te zetten tot spel en ontwikkeling. Vanaf de geboorte immers gebeurt het proces van leren en ontdekken op een zeer vanzelfsprekende manier. Volwassen die daar te dicht op zitten, kunnen dat leerproces zelfs verstoren. Daarom ijvert Pikler voor een grote (bewegings)vrijheid: laat kinderen, ook kinderen met een handicap, bewegen en spelen, onderzoeken en ontdekken op eigen initiatief. Dat betekent niet dat je aan kinderen geen aandacht meer moet besteden. Integendeel, Pikler beklemtoont juist het belang van een warme interactie en een goede omgeving. Daarnaast geef je elk kind de tijd die het nodig heeft om zichzelf, zijn omgeving en de anderen te leren kennen.

Lees verder in KIDDO 4 2013 vanaf pagina 34.

Neem een abonnement.