Levensloop
Loris Malaguzzi werd op 23 februari 1920 geboren in een klein dorpje in de Noord-Italiaanse provincie Reggio Emilia, waarnaar zijn pedagogiek later vernoemd werd. Aangemoedigd door zijn vader begon hij in 1939 aan een opleiding als onderwijzer. Nog voor het einde van de Tweede Wereldoorlog haalde hij zijn diploma Pedagogiek aan de Universiteit van Urbino. In die periode wilden mensen het verleden achter zich laten en een betere toekomst opbouwen. In Villa Cella verkochten bewoners een tank, twee militaire vrachtwagen en negen paarden om een schooltje op te richten. De groep verzamelde stenen, zand en hout en ging aan de slag. Malaguzzi fietste erheen, vroeg naar hun bedoeling en was zo onder de indruk dat hij bleef. In 1946 haalde hij zijn diploma post-traumatische psychologie; nu kon hij als onderwijzer én psycholoog in het schooltje meewerken. Hij besprak met ouders hoe kinderen zich via educatie ten volle kunnen ontplooien. Samen zochten ze naar de communicatieve, affectieve en maatschappelijke mogelijkheden van kinderen. Malaguzzi organiseerde pedagogische activiteiten en hielp kinderen de oorlog verwerken. Hij deed dat vooral door samen te praten en hen dingen te laten maken. In 1994 overleed hij thuis onverwacht aan een hartaanval.
Theorie en visie
Malaguzzi reikte verschillende pedagogische handvatten aan, die allemaal terugvallen op één kerngedachte: kinderen zijn krachtige wezens. Kijk niet naar wat ze ‘nog niet’ kunnen (lezen, schrijven, fietsen…), kijk naar wat ze allemaal wél kunnen. Kinderen zijn geboren onderzoekers, nieuwsgierig en leergierig. Ze willen de wereld rond zich ontdekken, ze zijn communicatief en sociaal ingesteld. ‘Een kind heeft honderd talen’, zegt Malaguzzi, ‘en grote mensen stelen er negenennegentig van.’ Hij beklemtoont daarom dat volwassenen eerst en vooral naar kinderen moeten kijken en luisteren. Dan zie je hoe ze zich niet alleen uitdrukken via woorden, maar ook door te zingen, ergens heen te kruipen, te tekenen, te kleien, te spelen… Leren gebeurt bij hen vooral door te doen. Daarom is het belangrijk dat kinderen interessante materialen aangereikt krijgen waarmee ze zelf kunnen experimenteren. ‘Op die manier onthult de werkelijkheid in de handen van kinderen zijn oneindige mogelijkheden tot transformatie’, aldus Malaguzzi. ‘Op vlak van creativiteit is het onze taak om kinderen hun eigen bergen te helpen beklimmen. Zo hoog mogelijk.’
Lees verder in KIDDO 6 2013 vanaf pagina 34!
Neem een abonnement.
