In de eerste editie van de nieuwe rubriek ‘Kind en Natuur’ benadrukten we het belang van de natuur voor de ontwikkeling van kinderen. Maar hoe zit het eigenlijk met de natuurbeleving van jou als pedagogisch medewerker? Want als jij ‘niks hebt’ met natuur, zul je er ook niet veel voor voelen om natuur over te brengen op kinderen. Of valt natuurbeleving aan te leren?
Bij het aanbieden van groene opvang voor kinderen verdien jij als pedagogisch medewerker een centrale plaats. Het begint bij jou. Het is prettig als je uit jezelf al iets ‘hebt’ met de natuur. Misschien ben jij een echt natuurmens, misschien ook niet.
Ter geruststelling: het is niet zo ingewikkeld om kinderen kennis over de natuur bij te brengen. Het enige wat je doet is samen met kinderen bespreken wat ze zien en ontdekken. Het gaat erom dat de kinderen en jij samen de natuur beleven, niet dat je er les in moet geven. En mocht je toch iets willen weten, dan zoek je dat samen met het kind op in een natuurboek of een prentenboek. Of in de natuur zelf! Benodigdheden? Een positieve, actieve houding. Daarnaast is het goed als er een uitdagende, groene omgeving is, betrokkenheid van de ouders en verankering in het beleid van jouw organisatie. Maar jij bent de sleutel!
Jouw rol bij het buiten spelen
Universitair docent Elly Singer deed met haar studenten onderzoek naar de rol van de pedagogisch medewerker bij het stimuleren van buiten spelen. Ze vertelt:
‘We hebben veranderingen bij kinderen onderzocht vóór en na de aanleg van een nieuwe tuin. Een aantal kinderen gaat in zo’n tuin op onderzoek uit. Maar het merendeel heeft daar de stimulans van de pedagogisch medewerker bij nodig. Toen we nieuw speelmateriaal in de zandbak legden, vlogen alle kinderen er op af. Maar je ziet dat bij sommige kinderen die belangstelling al heel gauw weer afneemt.
Dat verandert als de pedagogisch medewerker erbij komt zitten. Het is heel simpel; ze laat de kinderen gewoon zien wat je met het nieuwe materiaal doet. Dat geeft de kinderen genoeg impuls om het motortje van het zelf ontdekken weer op te starten. Mensen leren toch vooral door te imiteren.’
Om goed te beseffen hoe belangrijk de natuur voor kinderen is, is het leuk om eens stil te staan bij je eigen herinneringen. Je kunt ze ook opschrijven en met je collega’s bespreken. Wat komt er in je op als je aan de natuur denkt? Aan het strand? Aan bepaalde dieren? Aan een kampvuur? Een bepaald land? Hoe vaak speelde je vroeger buiten? En met wie? Wat voor spelletjes deed je dan? Met welke materialen? En hoe voelde je je daarbij? Was het spannend? Door jouw gevoel op te halen, kun je misschien makkelijker met de kinderen aan de slag gaan.
Lees verder in KIDDO 2 2010 vanaf pagina 14.
Neem een abonnement
