Het doet me denken aan mijn tweelingzwangerschap, ruim 21 jaar geleden. Van één van de twee baby’s voelde ik op het eind een rond hoofdje, hoog in mijn buik aan de linkerkant. Ik denk dat het Luna was, die rustig lag te chillen. Af en toe bewoog dat bolletje heel traag tegen mijn ribben aan. Van de ander leek ik om de haverklap uitstrekkende ledematen te voelen, lager in mijn buik. Dat was Swaan, die moest natuurlijk als eerste geboren worden. Het was 1 oktober, rond middernacht toen dat gebeurde. Luna had makkelijk ook op 1 oktober geboren kunnen worden, maar ik denk dat ze al die ruimte en rust die ineens ontstond wel prettig vond. Ze bleef lekker zitten waar ze zat. Uiteindelijk was het rond 1 uur – en dus 2 oktober – toen Luna met een keizersnee ter wereld kwam. Een tweeling met een eigen geboortedatum!

‘Ook een niet-natuurlijke geboorte, zoals een keizersnede, kan het hechtingsproces verstoren’, schrijft Carla van Wensen. En: ‘Kinderen die niet veilig hechten hebben continu stress.’

De meiden zijn nu 21 en laatst zaten ze samen op de bank. ‘Hou daar nou eens mee op!’ zei Swaan. Luna zat zoals gewoonlijk continu met haar onderbeen te wiebelen. Ik heb niet het idee dat ze last heeft van stress. Zou ze onbewust dat beweeglijke babyzusje uit de buik missen?

Voorwoord KIDDO nummer 6, 2020. Esther Smid, hoofd- & eindredacteur Nederland. 

Lees het hele online nummer op Kinderopvangkennis.nl of  word abonnee!