Waarom bijten peuters? Omdat het net zoals slaan, krabben, duwen en ander agressief gedrag tot hun normale ontwikkeling behoort. Peuters zijn volop op zoek naar zichzelf en hun plaatsje in de wereld. Ze willen alles zelf doen, maar beschikken over beperkte vaardigheden. Ze zitten dan ook boordevol frustratie. Aangezien ze die nog niet voldoende verbaal kunnen uiten, doen ze dit vooral fysiek. Soms is bijten ook een manier om de aandacht te krijgen. Eén flinke hap en peuterlief staat gegarandeerd in het middelpunt van de belangstelling.

Een uitweg voor spanning

Bijten is niet de schuld van een kind, het overkomt hem. Je kunt bijten het best vergelijken met een opgekropte spanning die een weg naar buiten zoekt. Eén troost: het bijten gaat vanzelf over als je er gepast op reageert. Als een kind groter wordt ontdekt hij andere, aanvaardbare manieren om spanning te uiten. Hij kan bijvoorbeeld over zijn gevoelens praten, met de woordjes die hij al kent.
Denk er ook aan dat een kind niet alleen uit frustratie of agressie bijt. Misschien wil hij soms afrekenen met dat vervelende gevoel van doorkomende tandjes. Of misschien is hij tijdens het ophaalmoment zo enthousiast om je terug te zien, dat hij bij het knuffelen zijn tandjes in je wang zet.

Agressief gedrag is eigen aan de peuterleeftijd, maar dat betekent niet dat je het moet toestaan in de opvang. Maak er kordaat en rustig een einde aan. Bijt zeker nooit terug, ook niet zachtjes. Een peuter leert op die manier niet dat je iemand pijn wanneer je iemand bijt: daarvoor is zijn inlevingsvermogen onvoldoende ontwikkeld.